Gidenlerden Anılar (Yazı Dizisi) By @necro

http://www.turkishconsulateny.org/Temsilcilikler.htm

başınız derde girerse ilk buraları arayın.Anne ve Babalarımız neden vergi ödüyor?

bende kahvaltı servısınde calsııyorm kahvaltı bıttıkten sonra da bız sefle kısa bır yemek molası verıyorz.ıste o sabahlardan bırınde sef masayı hazırladı bende ıceceklerı hazırlıyordum.o yorgunlukla ne desem begenırsınz.
do you want water motır
turkcesı su mu ıstermıısın oluyor heralde....:
sonra benım guldugume sefte guldu anlatamadım tabı ne anlama geldıgını...

ben elimd ekola ile sinifa girdim sonra bitirdim ve attim.ama attigimi unutmusum yanimdaki kolayi benim sayarak icmeye basladim.bir cocuk geldi bana bakip duruyor meger onunkini iciyormusum en kotusu cocuk gaymis.......kusasim geldi yaw...

Bu konuyu okumamıstım, yeni okudum. Necro ve Redneck in hikayeler bombaymıs. Su wat tarihinde necro kadar sansı dönen adam olmamıstır galiba Bana hic böyle degisik olaylar olmamıstı ilk gidisimde. Hep Türklerle kalıp Türklerle takılmıstık; Ukraynalı, Moldov, Polonyalı, Rus vs diger milletlerle de az cok kaynasmak lazım

mükemmel bir hikaye...tekrar gidersen yeni anılarını paylaşma dileğiyle.

gerçekten yazılanları okuyunca herşeye rağmen insan

olumlu yazıları okuyunca hemen gidesim geliyor fakat olumsuz yazıları görüncede gözümde büyüyor bu wat

amerikadaki 2. günümde şehirde kayboldum.
henüz adres olayını çözmemişim, caddelerin sıralı olduğundan bile haberim yok... sadece kaldığım evin hangi site içinde olduğunu biliyorum. yolda birini görsem sorcam ama sokakta tek bi insan bile göremiyorum. texas'ta hava cehennem gibi zaten. dışarı çıkan da arabasıyla çıkıyo. artık yoldaki arabaları durudurup soruyorm evi ama hiç kimse bilmiyo. hava kararmış, iyice korkmaya başladım. evin önünde atletiyle oturan meksikalı tipler var. onlara soruyorum, zaten yarısı ingilizce bilmiyo, bilenlerin de benim sorduğum yerden haberi yok. caddelerde bi aşağı bi yukarı gidip geliyorum. az önce adres sorduğum meksikalının evinin önünden geçiyorum, hala bulamadın mı diyip suratıma bakıp şerefsizce gülüyoo.. en son lüks evlerin olduğu bi yere gelmişim. dışarda gençler var, kaykay fln kayıyolar. onlara sordum ama umurlarında değilim. neyseki içlerinde bi hatun vardı o yardımcı oldu biraz. tam olarak evi tarif etmese de şu taraflarda olması lazım diye gösterdi. bi umut o tarafa yürüdüm. yine evinin önünde müzik dinleyen bi meksikalı gördüm. bu seferkinden allah razı olsun, şurdan dön az ilerde diye gösterdi. o an nasıl mutlu olduğumu anlatamam. 2 dk sonra sağ salim eve vardım..bi de bu olayın evden ayrılış kısmı var, oraya hiç değinmiyorum. allah kimseye hiç bilmediği yerde kaybolmak nedir göstermesin.

giderken annem bi tepsi börek yapıp, saklama kabıyla bavuluma koymuştu. ben ne gerek var, orda yiyecek bi şey yok mu diye istememiştim başta ama iyi ki annem ısrar edip koymuş. çünkü ilk bi kaç gün o börekler olmasa aç kalmıştık.